Małgorzata Niemczyk - sylwetka

 

Niemczyk sport ma we krwi. Pochodzi z rodziny ze sportowymi tradycjami. Babcia Kasia i dziadek Wiesław działali w Towarzystwie Sportowym „Sokół”. Mama Barbara Hermel-Niemczyk to utytułowana siatkarka, która była Mistrzynią Polsk, Wicemistrzynią Europy i brązową medalistką Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1986 roku. Ojciec Andrzej Niemczyk jest jednym z najbardziej utytułowanych szkoleniowców w historii polskiej siatkówki. W samym XXI wieku dwukrotnie doprowadził Reprezentację Polski Kobiet do tytułu najlepszej ekipy Starego Kontynentu.

 

Z takimi genami Niemczyk musiała złapać sportowego bakcyla. Pamiętam, że jak byłam mała dużo czasu z rodzicami, a szczególnie z mamą spędzałam na hali podając piłki i prosząc wszystkich, aby mnie nauczyli odbijać – wspomina swoje siatkarskie początki sama zainteresowana. Karierę klubową rozpoczęła w drugoligowym wówczas Społem Łódź, w drużynie juniorek. Szybko, bo już po pierwszej klasie liceum (XII Liceum Ogólnokształcące w Łodzi mieszczące się nieopodal hali Społem) przeniosła się do większego Startu Łódź, z którym to wywalczyła awans do pierwszej ligi i Mistrzostwo Polski juniorek.

 

Ambitna dziewczyna, chcąc przede wszystkim zabezpieczyć przyszłość, postawiła sobie za główny cel w tamtym okresie ukończenie studiów na Uniwersytecie Łódzkim, przez co mimo dostrzeżenia jej talentu przez różnych trenerów długo pozostawała nieugięta i nie chciała opuścić rodzinnego miasta. Decyzję o wyjeździe podjęła na ostatnim roku studiów (na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ).

 

W 1992 roku dołączyła do Chemika Police. Współtworzyła złotą erę klubu, z którym zdobyła dwa mistrzostwa kraju i 3 Puchary Polski. W dalszych latach występowała w wielu klubach Polski i Europy. Sukcesy święciła na krajowym podwórku z Augusto Kalisz (ponownie 3 puchary i 2 mistrzostwa krajowe), Naftą-Gaz Piłą (dublet w sezonie 1999/2000) i AZS AWF Danter Poznań (Wicemistrzostwo Polski w 2003 roku). W międzyczasie zwiedziła też zagraniczne parkiety występując we włoskich: Romanelli Florencja i Volley Siciliani Santeramo, tureckim Türk Telekom Aycell Spor Kulübü i rosyjską Tulicą Tułamasz Tuła. Po przygodzie u naszych wschodnich sąsiadów wróciła na stałe do kraju i znalazła zatrudnienie w Gedanii Gdańsk. Na Pomorzu spędziła jeden sezon, po czym związała się na resztę kariery z rosnącą w siłę Organiką Budowlanymi Łódź. Na koniec swojej zawodniczej przygody udało jej się zdobyć w łódzkim klubem Puchar Polski i doprowadzić beniaminka do świetnego czwartego miejsca w PlusLidze Kobiet. Mając już czterdziestkę na karku postanowiła skończyć karierę zawodniczą i spróbować zrealizować się na innym polu.

 

Zanim do tego doszło Małgorzata Niemczyk zdążyła wielokrotnie reprezentować swoją ojczyznę na arenie międzynarodowej. Przygodę z reprezentacją zaczęła już w wieku 14 lat kiedy to trafiła do kadry juniorek. W drużynie seniorek zadebiutowała już na pierwszym roku studiów. Była częścią złotej drużyny, która pod wodzą jej ojca w 2003 roku w Turcji zdobyła Mistrzostwo Europy. W kadrze występowała wiele lat. Pożegnała się z reprezentacją w niezbyt przyjemnych okolicznościach gdy Andrzej Niemczyk postanowił odmłodzić nieco drużynę narodową. Wielokrotnie podkreślała, że nie miała łatwo pod wodzą taty – Tak, jest mi gorzej niż innym. Zawsze ode mnie będzie więcej wymagał i patrzył surowym okiem.

 

Po zakończeniu czynnej kariery poświęciła się innym zajęciom (choć na ogół związanym ze sportem). Komentowała mecze dla największych stacji telewizyjnych: TVP, Polsatu czy Eurosportu. W 2007 roku znalazła zatrudnienie w wydziale sportu w Urzędzie Miasta Łodzi. Od lat pracuje na rzecz promowania miasta przez sportu i odwrotnie. W Łodzi organizowała Bicie Rekordu Guinnesa w jednoczesnym kozłowaniu piłki do koszykówki, w której uczestniczyło 6265 dzieci z łódzkich gimnazjów. Współorganizowała Mistrzostwa Europy w Koszykówce Mężczyzn i Mistrzostwa Europy w Piłce Siatkowej Kobiet w 2009 roku. Działa również społecznie w wielu łódzkich i ogólnopolskich fundacjach. W wyborach samorządowych w 2010 roku zdobyła mandat radnej sejmiku łódzkiego startując z listy Platformy Obywatelskiej.

 

Teraz wraca do Organiki w zupełnie nowej roli. Jeszcze jako zawodniczka twierdziła: Kariery dziennikarskiej nie brałam nigdy pod uwagę, raczej śmieję się z tego pomysłu, natomiast o trenerskiej myślę. Pierwsze kroki są już zrobione, mam papiery na instruktora. Teraz muszę zapisać się na odpowiednie kursy trenerskie i zrobić odpowiedni stopień. Kobieta, która stawia sobie zawsze ambitne cele i nie zatrzymuje się póki ich nie osiągnie, podjęła się teraz kolejnego trudnego wyzwania. Postanowiła przekuć zdobywane przez lata wiedzę i doświadczenie w sukces na ławce trenerskiej.

 

Witamy ponownie na pokładzie – tym razem u steru, i życzymy samych zwycięstw!

 

Marcin Olczyk